متن بیانیه هفتمین سمپوزیوم و چهارمین جشنواره خودمراقبتی و آموزش بیمار

 

“بیانیه هفتمین سمپوزیوم و جشنواره ملی خود مراقبتی و آموزش به بیمار“

 

• به منظور کاهش ابتلا به بیماری‌ها، نیاز به فراهم کردن پیش‌نیازهای اساسی سلامت نظیر دسترسی به اطلاعات، آموزش، تغذیه و آب سالم هست. در صورتی که این پیش‌نیازها فراهم باشند، شانس ابتلا به بیماری‌ها تا حد زیادی به انتخاب‌های خود افراد بستگی پیدا خواهد کرد.
• خودمراقبتی به معنی این نیست که افراد از مراقبت های نظام سلامت محروم شوند بلکه هدف خودمراقبتی کاهش وابستگی غیرضروری افراد به متخصصان و نظام سلامت است. برنده اصلی خودمراقبتی افراد هستند اما خودمراقبتی برندگان دیگری نظیر خانواده و نظام سلامت هم دارد.
• در برنامه ریزی، اجرا و حمایت از برنامه های خودمراقبتی، لازم است به خودمراقبتی در همه ابعاد سلامت (جسمی، روانی، اجتماعی، و معنوی) و متناسب با بسترهای اجتماعی-فرهنگی، محیطی و زبان توجه شود و برنامه ها مبتنی بر شواهد و مبتنی بر نتایج نیازسنجی های محلی متناسب با بار بیماری ها و مشکلات سلامت هر استان/شهر/روستا باشد.
• موضوع خودمراقبتی نیاز به حمایت و مشارکت همه سازمان های دولتی و یا خصوصی دارد که سیاست های آن‌ها مستقیم یا غیرمستقیم بر سلامت افراد و خانواده ها و جوامع اثر می گذارد (Whole-of-government). این سازمان ها می‌توانند در حوزه های متفاوتی نظیر آموزش و پرورش، اشتغال، انرژی، کشاورزی، بازرگانی و … مشغول به کار باشند.
• برنامه ها و سیاست های زیادی در خصوص خودمراقبتی و رفتارهای سبک زندگی سالم در سراسر کشور اجرا شده اند. اما نتایج بسیاری از این برنامه ها به صورت نظام مند ارزیابی نشده اند. شناسایی و جمع آوری اقدامات خودمراقبتی و اثرات سلامت مرتبط با آن ها می تواند یک منبع داده ارزشمند برای مدیران و سیاستگذاران فراهم کند.
• توسعه خودمراقبتی نیاز به توسعه نظام مند شواهد و نظریه ها و عملکردها دارد و لازم است دانشگاهیان توجه بیشتری به این موضوع معطوف کنند. افزودن شواهد پیرامون اثربخشی مداخلات خودمراقبتی و استفاده از این شواهد در جهت راهنمایی سیاست ها و اقدامات خودمراقبتی لازم است.
• در اجرای برنامه های خودمراقبتی، توجه به نقش رسانه ها و بستر آماده فضای مجازی و استفاده از اهرم و قدرت نفوذ تکنولوژی های ارتباطی و اطلاعاتی می تواند نقش موثری در اثربخشی برنامه‌ها داشته باشد و با تاکید بر فرهنگ، هنر و رسانه، پویش و عزمی ملی میان اصحاب هنر و رسانه در بحث خود مراقبتی و آموزش به بیمار و پل ارتباط بین صاحبان ایده، هنرمندان، تولیدکنندگان محصولات و جامعه دانشگاهی پیگیری خواهد شد و این فرصت و ظرفیت را برای ارتقاء سطح سلامت بکار گرفت.
• برای اجرای کامل خودمراقبتی، نیاز به تغییر دیدگاه از مدل های پزشکی و درمان-محور به مدل های سلامت-محور، پیشگیری-محور و بیمار-محور وجود دارد. هرچند این موضوع بارها توسط سازمان هایی مثل سازمان ملل و سازمان جهانی بهداشت تاکید شده است، هنوز راه زیادی برای تغییر واقعی در عمل وجود دارد.
• ایجاد انگیزش در ارائه دهندگان خدمات سلامت برای حمایت از برنامه های خودمراقبتی امری ضروری است.