خودمراقبتی، گام اول سلامت است. بخش زیادی از مراقبت هایی که به سلامت افراد منجر می شود، محصول همین خودمراقبتی است. خودمراقبتی، عملی است که در آن هر فردی از دانش، مهارت و توان خود به عنوان یک منبع استفاده می‌کند تا «به طور مستقل» از سلامت خود مراقبت کند. البته خودمراقبتی می تواند شامل مشورت و کسب کمک تخصصی نیز باشد. خودمراقبتی، چند ویژگی مهم دارد: رفتاری داوطلبانه است؛ فعالیتی آموخته شده است؛ و حق و مسئولیتی همگانی برای حفظ سلامت خود، خانواده و نزدیکان است. لذا لازم است راهکارهایی برای سیستماتیک کردن آن در سیاست‌ها و برنامه‌های سلامت پیش‌بینی و اجرا کرد. اجرای خودمراقبتی با چالش‌های سیستمی متعددی همراه است از جمله این‌که نظام‌های مراقبت سلامت عموما درمان‌محور هستند؛ خودمراقبتی معمولا خارج از حوزه رسمی نظام‌های سلامت و اجتماعی رخ می‌دهد که پایش آن و حمایت از آن را برای سیاست‌گزاران سخت می‌کند؛ و این که خودمراقبتی می‌تواند در همه‌ی سطوح –خانواده، اجتماع، سازمان‌ها یا شهر- رخ دهد اما ارتباط و ادغام کمی در این سطوح وجود دارد. در یازدهمین کنگره ملی خودمراقبتی، موضوع خودمراقبتی از با نگاهی به بیانیه ارتقای سلامت شانگهای مورد توجه و بحث قرار خواهد گرفت تا بتوان راهکارهایی را برای چالش های فوق به بحث و تبادل نظر گذاشت و از تجارب صاحبنظران در این حوزه و آخرین پژوهش‌های انجام‌یافته بهره گرفت. محورهای کنگره امسال عبارتند از:
سبک زندگی سالم (فعالیت بدنی، تغذیه،…)
فرهنگ سلامت
آموزش به بیمار و پایبندی به درمان
رفتارهای پرخطر (تصادفات، چهارشنبه سوری، دخانیات، غرق شدگی)
پزشکی خانواده
خودمراقبتی و سلامت دیجیتال
دانشگاه پاسخ گو
امید است برگزاری این نشست علمی بتواند در بروزرسانی دانش و تبادل تجربه میان اساتید، متخصصین و فارغ التحصیلان دانشگاه نقش موثری داشته باشد.